صفحه شخصی پدرام اعظم‌پناه (پدرو پناه)
ما نسلی هستیم که مهم‌ترین حرف‌های زندگی‌مان را نگفتیم، تایپ کردیم!
صفحه شخصی پدرام اعظم‌پناه (پدرو پناه)
ما نسلی هستیم که مهم‌ترین حرف‌های زندگی‌مان را نگفتیم، تایپ کردیم!درباره پدرام اعظم‌پناه
نام و نشان: پدرام اعظم‌پناه | شهرت: پدرو پناه ᴾᴱᴰᴿᴼ | زادگاه: مرداویج، اصفهان، ایران | زادروز: بیستوهشتمین روز از تیر‌ماه سالی در دههی شصت خورشیدی، ساعت ۲:۲۰ پیش از نیستی آفتاب | آموختهها: دیپلم ریاضی-فیزیک، مهندس فناوری اطلاعات، کارشناس ارشد رشته معماریکامپیوتر دانشگاه شهید بهشتی | کار و پیشه: مدرس زبان انگلیسی، مشاور IT | خوی و منش: تعریف از خود میشه! | دین: انسانیت | مذهب: منطق | ملّیت: زمینی | زبان: دراز...
ادامه...
هنر نزد ایرانیان مُرد و بس!
کپی، کپی، کپی! بعد میگیم چرا همه مغازه ها اینجا مثل هم جنس میارند. خودتون هم تو همین فیس بوک تمام چیزاتون کپی از روی همدیگست! تو دنیای واقعی کافیه یه مغازه رو بری و مطمئن باشی بقیه مغازه های سطح شهر همه همون اجناس رو دارند. تو دنیای مجازی، مغازه ها پیج ها هستند و اجناس محتویات.
نیمه شعبان...
فرق مولودی و مدّاحی رو نمیفهمم! فقط به نظرم صدای سینه یکم بم تر از صدای دسته...
نسل سوخته
ما بچه های کارتون های سیاه و سفید بودیمکارتونهایی که بچه یتیم ها قهرمانهایش بودند
ما پولهایمان را می ریختیم توی قلک های نارنجکی و می فرستادیم جبهه
دهه های فجر مدرسه هایمان را تزئین می کردیم
توی روزنامه دیواری هایمان امام را دوست داشتیم
آدمهای لباس سبز ریش بلند قهرمان هایمان بودند
آنروزها هیچکدامشان شکمهای قلمبه نداشتند
و عراقی های شکم قلمبه را که می کشتند توی سینما برایشان سوت می زدیم
شهید که می آوردند زار زار گریه می کردیم
اسرا که برگشتند شاد شاد خندیدیم
ما از آژیر قرمز می ترسیدیم
ما به شیشه خانه هایمان نوار چسب می زدیم از ترس شکستن دیوار صوتی
ما توی زیر زمین می خوابیدیم از ترس موشک های صدام
ما چیپس نداشتیم که بخوریم
حتی آتاری نداشتیم که بازی کنیم
ما ویدیو نداشتیم
ما ماهواره نداشتیم
ما را رستوران نمی بردند که بدانیم جوجه کباب چه شکلی است
ما خیلی قانع بودیم به خدا
صحنه دارترین تصاویر عمرمان عکس خانم های مینی ژوب پوشیده بود توی مجله های قدیمی
یا زنانی که موهایشان باز بود توی کتاب های آموزش زبان
زنها توی فیلمهای تلویزیون ما، توی خواب هم روسری سرشان می کردند
حتی توی کتابهای علوم ما زنها هم باحجاب بودند
ما فکر می کردیم بابا مامانهایمان، ما را با دعا کردن به دنیا آورده اند
عاشق که می شدیم رویا می بافتیم، موبایل نداشتیم که اس ام اس بدهیم
جرات نداشتیم شماره بدهیم، مبادا گوشی را بابایمان بردارند
ما خودمان خودمان را شناختیم
بدنمان را، جنسیتمان را یواشکی و در گوشی آموختیم
هیچکس یادمان نداد
نسلی که عشق و حالهایشان را توی «شهرنو»ها و کاباره های لاله زار کرده بودند
و نسلی که دارد با «فارسی وان» و «من و تو» و «ایکس باکس» و «فیس بوک» بزرگ می شوند
ما واقعاً نسل سوخته هستیم، انصافاً
نویسنده : ناشناس
عروس کِشون
میگم این واژه ی "عروس کِشون" فحش نیست؟ خیلی شبیه فحش میمونه ها! به مراسمش هم میاد فحش بوده باشه. جای تحقیق داره...
روش های جدید لایک گیری در فیس بوک
1. هرکی نکتشو گرفت لایک کنه. هر کی هم نکتشو نگرفت بیاد تا پایان وقت اداری بگیره...
2. کوکو سبزی با نون سنگک با دوغ چند تا لایک داره؟
3. هر لایکی که بکنی یک دلار به این بچه ها که چسب میفروشند کمک کردی!
4. اگر ایرانی هستی و ایران رو دوست داری و خلیج فارس، لایک کن. مرد!
5. هرکی اینو یادش میاد لایک کنه. اگه لایک نکنی معلومه حافظت خیلی ضعیفه.
6. هرکی بین این 6ها تونست 7رو پیدا کنه اول لایک کنه : 66766
7. ** *** هرکی لایک نکنه دیگه...
خوشحال و شاد و خندانم
خوشحال و شاد وخندانم
قدر دنیا را می دانم
خنده کنم من ، دست بزم من
پا بکوبم من ، جوانم
در دلم غمی ندارم
زیرا هست سلامت جانم
عمر ما کوتاست ، چون گل صحراست
پس بیایید شادی کنیم
بیایید با هم بخوانیم
ترانه ی جوانی را
گل بریزم من ، از سوی دامن
بر روی خرمن شادابم ، شادابم
Download the original song by Hengame Yashar
عشق در نگاه اوّل، رستوران داریک...
سرم پائین بود. داشتم غذامو میخوردم. اصلاً تو این دنیا نبودم. بعد از اینکه لقمه ای تو دهنم گذاشتم سرم را بالا کردم و در حالی که میجوبدمش، نگاهی به اطراف رستوران انداختم. همه چیز عادی بود آروم و دوتا دوتا! تا لحظه ای که چشمم به چشمانی خورد. سیاه، خیره، مُصر...
سرم را پائین انداختم و به ظرف غذام خیره شدم. سعی کردم به روی خودم نیارم امّا ضربان قلبم تند تر شده بود. زیر چشمی دوباره نگاش کردم، دیدم باز داره منو نگاه میکنه. ایندفعه مطمئن شدم که اشتباه نمیکنم. عشق در نگاه اول دروغ نیست. وای خدای من. یعنی میشه؟ لقمه ی بعدی رو کوچیک تر و با ناز بیشتری گذاشتم تو دهنم و آروم آروم شروع کردم به جویدنش. متونستم نگاهش رو حس کنم. خدایا چرا امروز؟ کاشکی قبلش خودم رو تو آئینه دستشویی رستوران چک میکردم.
خیلی با احتیاط سرم رو بالا آوردم و دوباره نگاهش کردم. هنوز داشت منو نگاه میکرد. امّا این دفعه یه استرس خاصی تو نگاهش بود. یه جور حس غریب مثل حس اینکه منتظر باشه یکی گُل بزنه. نگاهش رو از روم بر نمیداشت. دیگه داشت طولانی میشد. طولانی تر از اونی که یه نگاه عاشقونه به حساب بیاد. برگشتم پشت سرم رو نگاه کردم دیدم مرتیکه عوضی داره تو تلوزیون پشت سرم فوتبال یورو 2012 میبینه. گه تو این زندگی! لقمه ی بعدی رو سه برابر اولی برداشتم.
خاطرات دختری که چند روز پیش تو رستوران
داریک روبروی تلوزیون نشسته بود...
فلان فقط بیسان
همیشه از آدم های حذب باد بدم میومده. همونایی که براشون فرق نداره بریم قلیون بکشیم یا بریم شیر موز بخوریم. همونایی که دختر بلوند با مو مشکی، قد کوتاه یا قد بلند، سبزه یا سفید واسشون هیچ فرقی نمیکنه! دختر باشه کافیه. از اونایی که استیکشون آب دار باشه یا سوخته واسشون مهم نیست. اونایی که تابستون و زمستون واسشون فرقی نداره. اونایی که اپل و نوکیا واسشون یکیه. اونایی که شنل و بیک واسشون یه بو میده و...
اینایی که گفتم قانون های ذهنی آدماست. بعضی ها دارند، بعضی ها نه. کلاً به این نتیجه رسیدم که من دارم! با تجربه کردن چیزای جدید نه تنها مخالف نیستم بلکه عاشقش هم هستم و با نبودن قانون های ذهنیم خودم رو اذیت نمیکنم. اما سعی میکنم در شرایط طولانی یا خاص قانون های خودم رو اطاعت کنم چون حاصل 24 سال تجربست. دوست دارم مث خیلی از چیزای دیگه این رو هم مستند کنم. تو پست قبلی با کوکاکولا شروع کردم. نوشابه فقط کوکاکولای مشکی! نبود زمزم و استک و هایپ و رد بول هم مبخوریم. چیز جدید تر از اینا هم اومد خبرم کنید حتماً. امّا اون چیزی که باهاش حال میکنم کوک مشکیه. اینو بسط بدم رو بقیه چیزا. در ضمن، الانم رو با همین 5 سال پیشم مقایسه میکنم به خیلی از افکار اون روزم میخندم. این قانون ها هم وحی منزله نیست. ممکنه یه روز یه این نتیجه برسم که زبونم لال نوشابه فقط پپسی!!!
یه قول خودم انی وی! دنبال یه دسته بندی موضوعی واسه این قسمت میگردم. یه چیزی که نشان دهنده ی "فقط" باشه. مثلاً فلان چیز فقط فلان جور. خلاصه آخرش شد : فلان فقط بیسان
نوشابه فقط کوکاکولای مشکی
از وقتی با کوکاکولای مشکی آشنا شدم، دیگه نمیتونم به هیج نوشابه ی دیگه ای فکر کنم. اون رنگ قرمزش، اون صدای پیس موقع باز شدنش، اون عرق های نشسته روی بدنش! پاره کردن قوطی هیچ نوشابه ای لذت بخش تر از پاره کردن قوطی کوکا نیست.
یه کوک مشکی لطفاً...
Coca-Cola 375 mL cans