ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | |||||
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
31 |
بچّه دار شدن نباید به این راحتی باشه. باید واسش محدودیت بذارن. مخصوصاً توی دنیای امروزی با این همه محدودیت منابع و انرژی. نباید هر کسی که اُرگانشو داره، بتونه به این راحتی بچّه دار بشه و آیندهی اون بچّه و بقیه رو به خطر بندازه. این خودِ خودخواهیه! اولاً هیچ کسی نمیتونه بیشتر از ۲ تا فرزند داشته باشه! دوماً باید یه مینیموم کفایتی واسه هر کدوم از والدین بذارن. به نظرم باید از سال ۲۰۰۰ این قانون تصویب میشد که زوجهایی که تمایل به بچّه دار شدن دارن باید یه سری حداقل شرایط رو داشته باشن.
مثلاً زوجینی که میانگین قدشون از یه مقداری کمتره، مجاز به بچّه دار شدن نیستن. دلیلشم واضحه. یه کوتوله مثل خودشون به دنیا میارن که تا آخر عمرش مجبوره آرزو کنه که ای کاش ۱۰ سانت بلند تر بود.
یا مثلاً زوجینی که از مقدار مشخصی پول یا درآمد کمتر دارن، نمیتونن بچّه دار بشن. اون بچّه چه گناهی داره که تا آخر عمر تو حسرت داشتن یه سری چیزا بمونه؟
زوجینی که مدرک تحصیلیشون از لیسانس کمتره، زوجینی که آیلتس جنرال حداقل ۵ ندارند، زوجینی که بیماری ارثی خاص مثل سرطان یا دیابت یا فشار خون و... دارن، زوجینی که تعادل روحی و روانی ندارن، زوجینی که سابقهی کیفریِ مثل دزدی یا ضرب و جرح یا تجاوز یا ازینجور سوابق عمدی دارن، زوجینی که آیکیو پایین تر از یه استانداردی دارن، زوجینی که اعتیاد به مواد مخدر یا الکل یا هر مادّهی اعتیاد آور دیگهای دارن، زوجینی که کار با تکنولوژی روز دنیار بیگانند، زوجینی که زمان کافی برای گذروندن با بچّشون ندارن، اجازه و حتّی حق بچّه دار شدن رو هم ندارن!
تازه از بدو تولد فرزندی که والدین واجدالشرایط داره، باید یه مربی خصوصی دوره دیده مراقب تکتک آموزشهایی که از طرف والدین به بچّه داده میشه باشه، تا مغز بیمار وارد جامعه نشه! باید با دلیل به بچّه گفت «دروغ بده»، نه «اگه دروغ بگی سنگ میشی». نباید به بچّه انقدر بدی بخوره که از چاقی چین بخوره. اجازه نداری بچّرو دعوا کنی، کتک بزنی یا باهاش قهر کنی! نمیتونی در جواب سوالاش بگی «نمیدونم»، باید یا سواد سوالایی که یه بچّهی کنجکاو میپرسه رو داشته باشی، یا قدرت تحقیق راجع به اون سوالو! اگه نمیدونی چرا آسمون آبیه، چرا برگ درخت سبزه، باید بتونی سرچ کنی، جوابشو بفهمی، سادش کنی و به فرزندت پاسخ بدی. اگه بچّت دوچرخه، و پس فردا موتور و ماشین خواست، نمیتونی بگی «ندارم»! باید انتظارات مالی فرزندتو بتونی برآورده کنی، که پس فردا سرخورده و دزد و اختلاصگر نشه! و هزار و یک مثال ریز و درشت دیگه...
قول میدم بعد از چند نسل، ریشهی فقر و بیکاری و گرسنگی و فساد و بقیهی مشکلات جامعهی بشری با این سلکشن حل بشه! نه که تضمینی باشه اون بچّه دزد نشه، ولی قطعاً پدر هیچ فرزندی دزد نخواهد بود! شاید بچّه در آینده معتاد بشه، ولی حداقل دیگه هیچوقت پدرِ معتادِ فرزندی نمیشه! ممکنه اون بچّه حتّی قاتل بشه، ولی حداقل خانوادهای بیپدر نخواهد بود. نهایتاً میگیم ما همهی تلاشمونو کردیم که قاتل نشه، خودش انتخاب کرد که بشه. حداقل دیگه هیچ مشکلی، ریشه در کودکی هیچ مجرمی نداره...
اگه با همهی این اوصاف جفت بیکفایتی بچّه دار شدن، بچّه باید زیر یکسال به روش مرسیکیلینگ یا اوتونازی کشته بشه، و پدر و مادر خاطی به عنوان مجازات تا آخر عمر عقیم بشن. دلیلشم اینه که حوصلهی مراکز نگهداری و یتیمخونه و این داستانا رو ندارم. ازینکه بعد یکی بخواد دنبال خانوادش بگردت، بعد از حاج زنبور عسل، دیگه خوشم نمیاد.
نمیتونم درک کنم چرا آدما انقدر علاقه دارن خود ناکامشون رو تکثیر کنند! تو وقتی خودت به هدفهای زندگیت نرسیدی، به چه اُمیدی مثل خودتو رو تولید میکنی؟ به امید اینکه اون برسه؟ چطوره ریسک نکنیم و اجازه بدیم همونایی که پتانسیل و پشتوانهی به جایی رسیدن رو دارن، تلاش خودشونو بکنن! قطعاً اگه ادیسون لامپ رو اختراع نمیکرد، دیر یا زود یکی دیگه اینکارو میکرد!
چرا فرزند دار شدن باید حقِّ کسی باشه؟ به نظرم بیشتر، «در بهترین شرایط به دنیا اومدن» حقّه تا بچّه دار شدن. ممکنه تعداد کمتری زندگی کنند، ولی خوشبخت!
حالا که قانون یا فیلتر یا سلکشنی نیست، بیاید خودتون آدم باشید و از وسایل و ابزار پیشگیری بیشتر استفاده کنید. بقیه بگن اجاقش کوره بهتر ازینه که یه عمر فرزندت بگه ر**م تو روحت...
پ.ن: اگه اعتراض کنید، میدم واسه ازدواج کردن هم سلکشن بذارنها! :-| هیس...
چقدر حرفاتون مثل هیتلرِ