صفحه شخصی پدرام اعظم‌پناه (پدرو پناه)

صفحه شخصی پدرام اعظم‌پناه (پدرو پناه)

ما نسلی هستیم که مهم‌ترین حرف‌های زندگی‌مان را نگفتیم، تایپ کردیم!
صفحه شخصی پدرام اعظم‌پناه (پدرو پناه)

صفحه شخصی پدرام اعظم‌پناه (پدرو پناه)

ما نسلی هستیم که مهم‌ترین حرف‌های زندگی‌مان را نگفتیم، تایپ کردیم!

روزی از بیابان گذر میکردم چشمم به تکه سنگی فتاد که برروی ان نوشته بود

اگرجوانی عاشق شد چه کند؟ نوشتم:صبرکند

باردیگر بربیابان گذرم افتاد ودیدم زیر جمله من نوشته بود

اگرصبرنداشت چه کند؟ نوشتم :به دونبال عشقش برود

بار دیگرزمانه مرا به ان بیابان رساند جمله دیگر دیدم

اگر عشقش یار گرفته بود چه کند؟ نوشتم:بمیرد

سالها گذشت روزی از ان بیابان گذر میکردم دیدم که این بار نوشته ای نبود

بلکه جوانی در کنار تکه سنگ خوابیده بود اما بی جان
پدرو پناه (پدرام اعظم پناه) پنج‌شنبه 3 شهریور‌ماه سال 1384 ساعت 04:50 ب.ظ
1 نظر

خواب رویای فراموشیهاست !

خواب را دریابم ،
که در آن دولت خاموشیهاست .

من شکوفایی گلهای امیدم را در رویاها می بینم ،

و ندایی که به من می گوید :
                                     گرچه شب تاریک است 
                                                                    دل قوی دار
                                                                                   سحر نزدیک است
            

پدرو پناه (پدرام اعظم پناه) چهارشنبه 2 شهریور‌ماه سال 1384 ساعت 12:02 ب.ظ
1 نظر

روی برگهای زرد پاییزی کوچه قدم می زدم و با هر قدمی اشکی به خاطر گذشته ... از دست داده ام فرو می ریختم . تنها قلب شکسته ام می دانست چه غمی دارم . هر گاه به یاد می آورم که چگونه مرا شکستند آتش دنم برپا می شود و من بر خلاف آنچه که درونم است ساکت و آرام به حرکت ادامه می دهم .

من آن برگ پاییزی بودم که از درخت جدا شد و حتی باغبان هم به من نگاه نکرد .

من آن پرستوی شکسته بالی بودم که از کوچ پرستو ها عقب ماندم و اینک در سرمای زمستان تنهای تنها برای بال شکسته ام آواز می خوانم . آوازی که آنرا حتی یکی از انسانها حتی یکی از آنها نشنید و اگر شنید درک نکرد .((وای بر من)) همه جا شب است . نه ستاره ای نه نوری تنها صدایی از دور دست می آید . نه این نیز نوعی سراب است .

باغبان قصه ها می گفت .........

از صدای خیال نباید باور کرد . باید بروم . انگار در این کوچه خلوت جز من کس دیگری نیز هست . جلوتر می روم چشمانش حلقه زده . دستهایش از شدت سرما کبود شده است . دستکشی را که دارم در دستش می کنم . پالتو را نیز به او می دهم . آری حالش خوب می شود . از کنارش می گذرم و به راه خود ادامه می دهم .

دیگر کوچه ای نمانده . اینجا انتهای شهر است . وارد بیابان می شوم . آنطرفتر درختی است . پیش او می روم با تمام غمهایم به او تکیه می زنم گریه ای می کنم . صدایی از آن به گوشم می رسد . برای اولین بار است که احساس سبکی می کنم . خودم را دیدم آرام کنار درخت آرمیده بودم .

                                                     آری من مرده بودم !!!!!

پدرو پناه (پدرام اعظم پناه) سه‌شنبه 1 شهریور‌ماه سال 1384 ساعت 10:26 ق.ظ
1 نظر

 گفتم خرابت می شوم ...  گفتی تو آبادی مگر

  گفتم ندادی دل به من ... گفتی تو جان دادی مگر

  گفتم از کویت می روم ...  گفتی تو آزادی مگر

  گفتم فراموشم نکن ...  گفتی تو در یادی مگر

 گفتم خاموشم سالها ...  گفتی تو فریادی مگر

پدرو پناه (پدرام اعظم پناه) سه‌شنبه 1 شهریور‌ماه سال 1384 ساعت 10:20 ق.ظ
0 نظر

همیشه افرادی هستند که تو را می آزارند با این حال همواره به دیگران اعتماد کن و فقط مواظب باش به کسی که تو را آزرده دوباره اعتماد نکنی...

پدرو پناه (پدرام اعظم پناه) سه‌شنبه 1 شهریور‌ماه سال 1384 ساعت 10:13 ق.ظ
3 نظر

               نه دلم که دلبری دارد              
نه دلی که دلبرش باشم 
نه عذاب عشق را هرگز
به دو چشم خویشتن دیدم
   نه ثواب عاشقی هرگز 
   بوجود خویشتن یابم     
منم آن پروانه ی آزاد 
   که نه شمعی به برش دیده 
    نه آن گل را که شبنم ها
  به گلبرگش بیاویخته
منم آن نسیم آزادی  
   که نه پیغامی به خود دارم
و نه هرگز عابری بودم
    به در کشته ی معشوقی
منم آن آزاده ی آزاد 
که نه در بند قفسم اینجا 
     و نه در قید هوا هرجا
ولی آنم که دلبری دارد    
  همه دلبران عاشقان درگاهش

پدرو پناه (پدرام اعظم پناه) دوشنبه 31 مرداد‌ماه سال 1384 ساعت 11:05 ب.ظ
2 نظر


از خدا آموختم که همه چیز حتی معشوقه ام را به خاطر خدا دوست بدارم .

هرگاه به هر چیز بیشتر از خدا اهمیت دادی آنرا از دست خواهی داد حتی معشوق 

پدرو پناه (پدرام اعظم پناه) دوشنبه 31 مرداد‌ماه سال 1384 ساعت 02:10 ب.ظ
0 نظر

پرده ها را بکشید.

روزهایم بی لباسند

واژه هایم بی نماز

خنده هایم بی تقاص

انجا واهمه خیرات میکنند

و سایه خنجر به دستی بر دیوار...

پرده ها را بکشید.

شمعدانیها را حادثه می خشکاند

می خواهم اخرین وارث خاطرات تو من باشم.

پدرو پناه (پدرام اعظم پناه) دوشنبه 31 مرداد‌ماه سال 1384 ساعت 12:09 ب.ظ
1 نظر

 

بی‌بهانه بوسه نیز متولد می‌شود

اما با بهانه یک بوسه می‌رود

مثل قاصدکی در باد

و

آن وقت می‌نشینی کنار پنجره‌های خاطره

و مرور می‌کنی

بوسه‌هایی را که در خواب بر لبان‌اش زده بودی ...

در خیالی دور

در پس چشمان بارانی‌ات

در کنار گلی که همیشه نشکفته ماند ...

پدرو پناه (پدرام اعظم پناه) دوشنبه 31 مرداد‌ماه سال 1384 ساعت 11:10 ق.ظ
0 نظر

نمیدانم پس از مرگم چه خواهد شد.


نمیخواهم بدانم کوزه گر از خاک اندامم،


 چه خواهد ساخت.


ولی بسیار مشتاقم،


که از خاک گلویم سوتکی سازد.


گلویم سوتکی باشد.


بدست کودکی گستاخ و بازیگوش


و او


یکریز و پی در پی،


دم خویش را بر گلویم سخت بفشارد


و خواب خفتگان خفته را آشفته تر سازد


بدین سان بشکند در من،

سکوت مرگ بارم را...

پدرو پناه (پدرام اعظم پناه) دوشنبه 31 مرداد‌ماه سال 1384 ساعت 11:00 ق.ظ
0 نظر