ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | |||||
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
31 |
نمیدونم این روزا چه گیری دادم به قدیما! اما شما یادتونه دبستان که بودیم، وقتی کلاس دوم یاد گرفتیم تا صد بشماریم چه احساسی داشتیم؟ یادمه از دختر خالم یه روز پرسیدم : "خانومتون تا چند رو یادتون داده بشمارین؟" اونم گفت : "تا هزار". تازه باورم نشد و از مامانش پرسیدم...
جلد کتاب فارسی اول دبستان
به یاد دبستان پسرانه نمونه مردمی امید واقع در مرداویج اصفهان
چند روز پیشا به امید پیدا کردن دوستای دبستان، یه صفحه تو فیس بوک ساختم که همچین بى نتیجه هم نبود.
دقیقا؛این سوالی بود که من همیشه از پسر خاله مامانم می کزدم .. یادش به خیر .... عشق اینو داشتیم یه کلاس بریم بالاتر تا این گلهای روی کتابامون بیشتر بشه !!!
من یکی که اون روزها برام تو یه هاله دور و محوه و اصراری ندارم بهشون فکر کنم
تو حال زندگی کن که فردا همین روزهام گذشته است
تو یه چشم به هم زدن
این جلد کتاب اول دبستان رو خیلی دوست داشتم حیف شد عوضش کردن....
من کلاس اول دلم میخواست زودتا۱۰رویاد بگیرم که بتونم تعداد خانواده عموم که ۸تادختر و ۱پسرداشت رو راحت بشمارم
برات یک کامنت طولانی گذاشتم ولی پیام داد به دلیل درج بعضی کلمات نمیتونه تایید بشه.
از نوید بهشتی یک آدرس میخوام.ممنون.
سلام دوست عزیز ... این پستتون خیلی خاطراتو برام زنده کرد ... با اجازه از عکستون هم استفاده میکنم برای وبلاگم ...
شاد باشید ...
وحشتناک ترین چیز توی دوران دبستان که همیشه بهم حالت تهوع میداد این بود که کتاب تعلیمات اجتماعی رو باز میکردم میخوندم آقای هاشمی!دلم میخواست یه چوب بردارم بکنم تو یه جای آقای هاشمی آخه مرتیکه تو کتاب ما چیکار میکردی!؟
من تنها کسی بودم که تو کلاس تاریخ دوست داشت(از بچگی غیرطبیعی بودم! )
یادمه یه روز یکی از بچه ها سر کلاس تاریخ قاطی کرد و گفت:به من چه اشک نهم چه خری بود!گوربابای پطروس فداکار!!
این جاشو راست راستی قاطی کرد(ر.....د)
هر ۵ سال دبستان امید را خوب یادمه. اون اولا امیدی نبود. اولش که من دبستانی شدم ما را یه مدت میفرستادن شهید ذاکر تو ملاصدرا. بعدش کوچ کردیم و تا اوایل سال سوم دبستان شهید منشیی بودیم، بعد از چند هفته گفتن اسم دبستانمون میشه امید و باید بریم آخر مرداویج کنار دیوار هوانیروز. لحظه لحظهٔ اون مدرسه را خوب یادمه. یه ناظم قد بلند داشتیم که زنگ تفریح شلنگ به دست مراقب بود کسی کار خطایی ازش سر نزنه، با تمام این خشونتش من همیشه فکر میکردم خیلی مهربونه، و بود! از کلاس اول تا پنجم خانوم یعقوبیان، خانم رعیتی، خانم شهبازی، خانم ستار و خانم گنجی ملعمهام بودن. اولین خطکش عمرم را از خانم یعقوبیان خوردم، هنوزم باورم نمیشه که این کار را کرد. کلاس دوم دبستان برای اولین بار تو عمرم تجربه کردم که معدل ۱۹ چه مصیبتی برای آدم میتون به بار بیاره. بین دوست و فامیل آبروی مامان بابام رفت. آخه ناائاا سلامتی من پسر خانم فلانی بودم که خودش معلم معروفی بود! کارنامه من بایگانی شد که نکنه یوقت دست کسی بهش برسه. کلاس سوم دبستان تجربیات بد به اوج خودشون رسیدن. هرروز من به همراه نماینده کلاس دم در کلاس مامانم بودم با لیستی از چغولیات به دلیل انجام ندادن یا بد انجام ندادن تکالیفم. یکبارم که معلم بیچاره نتونست تحمل کنه من را به همراه دو سه نفر دیگه توی موتور خونهٔ مدرسه چند ساعتی حبس کرد. خدا پدر ناظممون آقای صادقی را بیامرزه که ما را نوبت بعد از ظهر از اونجا نجات داد. کلاس چهارم و پنجم به آرامی گذشت. در تمام این دوران چندتا دوست خوب داشتم که سالهاست تشنه دیدارشونم. علی رزمی، پژمان عزیزی، نوید آذرخشی، ادیب شیخ بهائی، مهرزاد مقصودیان،مجتبی ثابت، آراز رستمی،...
یادش بخیر
سال تحصیلی ۷۱ تا ۷۶ کلاس اول تا پنجم کوچه پانزدهم فارابی شمالی
چه دورانی بود مدیرمون آقای عمرانی بود و ناظم خانم فتحی انشاالله هر جا هستند سالم باشند